ไก่ชน ไทย Secrets
ไก่ชน ไทย Secrets
Blog Article
๘. ที่ใต้รังไข่นอกจากหัวงูเห่าแล้ว อาจรองรังด้วยหัวเหยี่ยวนกเขา หัวเหยี่ยวขาว หัวพังพอน ฯลฯ รองไว้ด้วย เพราะจะทำให้ลูกไก่ที่ออกมามีตบะเดชะเป็นที่ครั่นคร้ามแก่คู่ต่อสู้
เป็นไก่ชนพื้นเมืองของไทยที่มีมาแต่โบราณ มีถิ่นกำเนิดแถบภาคเหนือของประเทศไทย โดยเฉพาะจังหวัดพิษณุโลก ไก่เหลืองหางขาวเป็นไก่ชนที่ได้รับความนิยมเลี้ยงกันมากในประเทศไทย เนื่องจากมีลักษณะที่สวยงาม รูปร่างสมส่วน ขนมีสีเหลืองทอง หางมีสีขาว เชื่อกันว่าเป็นไก่ชนที่มีสกุลสูง ดุดัน และเก่งในการต่อสู้
๘. ทองอ่อน ไก่ทองอ่อน คือไก่ที่มีสีตัวทั่วไปดำ เว้นแต่ขนสร้อย ขนหลัง คอ ปีก เท่านั้น ที่มี สีเหลืองเหมือนสีดอกบวบ ไก่ทองอ่อน แบ่งออกได้ดังนี้ ๘.๑ ทองอ่อนโกมิน คือไก่ทองอ่อนที่มี ปาก ตา แข้ง เล็บ เดือย และขนหางดำหมด ๘.
๑๓. ตุ้มหู คือเนื้อแดงที่อยู่ใต้หูลงมา ต้องมีสีแดงจัดเหมือนสีหน้าของไก่ มีลักษณะกลมรีเล็กน้อย ตุ้มหูนับเป็นจุดอ่อนของไก่แห่งหนึ่ง ไก่ชนที่ดีต้องมีตุ้มหูเล็กเพราะถ้าตุ้มหูใหญ่มักจะตกเป็นเป้าของคู่ต่อสู้ได้ง่าย
๑. ไก่ตัวใดถูกตีจนร้อง ถือว่าตัวนั้นแพ้
๑๗. ช่องท้อง ได้แก่ ส่วนอกด้านล่างถัดโคนขาเข้าไปด้านในเป็นช่องว่างไม่มีกระดูกมีแต่เฉพาะเนื้อหนัง ไก่ชนที่ดีต้องมีช่องท้องเล็กหรือแคบ
๓ ชีไฟ หรือ ชีหางไฟ คือไก่ชีที่หางสีแดงแม้มีเพียงเส้นเดียวก็ตาม
ไก่ชนมีประวัติความเป็นมายาวนานในสังคมไทย ย้อนกลับไปถึงยุคสมัยสุโขทัยและอยุธยา ซึ่งมีการบันทึกเกี่ยวกับการชนไก่ในสมัยนั้น โดยหนึ่งในเรื่องราวที่โดดเด่นที่สุดคือ การชนไก่ระหว่าง สมเด็จพระนเรศวรมหาราช และเจ้าเมืองพม่า เมื่อพระองค์ทรงนำไก่ชนฝีมือดีไปชนและชนะการแข่งขัน เป็นที่มาของเรื่องราวความสำเร็จในการรบของสมเด็จพระนเรศวร และเป็นการแสดงถึงความสำคัญของกีฬาไก่ชนในประวัติศาสตร์ไทย
เมื่อเลี้ยงโดยการให้น้ำมาชั่วระยะเวลาหนึ่งประมาณ ๕-๗ วัน จึงนำไก่ไป “วาง” หรือ “ซ้อม” ดูทางชน ถ้าเห็นว่ามี “ทางชนดี” หรือ “พอใช้ได้” ก็นำมาเลี้ยงต่อไป แต่ต่อมาต้อง “โร่เบื้อง” (บางถิ่นเรียกว่า “คบเบื้อง” หรือ “ฉาบเบื้อง”) เพื่อให้ไก่หายเข็ดยอกและเพิ่มความแข็งแกร่งให้เนื้อหนังอีกด้วย ไก่ชนตัวหนึ่ง ๆ ก่อนออกชนต้องเลี้ยงอย่างน้อย ๑-๒ เดือน จึงออกชนได้และต้องวางหรือซ้อมคู่ ๓-๔ ครั้ง และต้องล่อวันเว้นวันหรือวันเว้นสองวันตลอดเวลาที่เลี้ยง บางแห่งเช่นที่พังงาฝึกให้บินหลุมด้วย โดยขุดหลุมกว้างยาว ๑.
๓. ใช้ชิ้นส่วนหรือเศษของไม้คานหักทำให้ไก่มีลำหักลำโค่นดี
เป็นไก่พื้นเมืองของไทย มีถิ่นกำเนิดในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย สันนิษฐานว่ามีการเลี้ยงกันมาเป็นเวลานานแล้ว โดยพบหลักฐานการเลี้ยงไก่ชนในภาคเหนือตั้งแต่สมัยอาณาจักรล้านนา เป็นไก่พื้นเมืองที่ได้รับการพัฒนาสายพันธุ์มาอย่างต่อเนื่อง โดยผสมพันธุ์กับไก่สายพันธุ์อื่น ๆ เพื่อให้ได้ไก่ที่มีรูปร่างและลักษณะที่ดียิ่งขึ้น
การจำแนกตามลักษณะสีขน เป็นวิธีที่นิยมใช้มากที่สุด เนื่องจากสีขนเป็นลักษณะที่สังเกตได้ง่ายและชัดเจน โดยไก่ชนสามารถแบ่งออกได้เป็นหลายสี เช่น เหลือง แดง ดำ เขียว น้ำตาล ขาว และลาย เป็นต้น
๓๑. เบี้ยร้อย ไก่ตัวใดไม่มีเบี้ยร้อยเลยแม้แต่เม็ดเดียว ไก่ตัวนั้นจะแพ้เมื่อชนครั้งแรก ครั้งต่อ ๆ ไป จะไม่แพ้เลย
ถ้าเป็นฤดูร้อนราว ๆ เดือนเมษายน ตอนบ่ายต้องลูบน้ำหรือให้น้ำเย็น โดยใช้น้ำยาในหม้อน้ำนั้น แต่ไม่ต้องต้มหรืออุ่นแต่อย่างใด เพื่อช่วยคลายความร้อนให้ไก่ทุกวัน ตอนบ่ายหรือตอนเย็นจึงให้กินข้าวเปลือก ค่ำขึ้นก็พาเข้านอน ในปัจจุบันไก่ชนแต่ละตัว เจ้าของกางมุ้งให้นอน โดยนำไปขังในกรอมนอนขนาดใหญ่ ภายในกรอมหรือกรงกราดนั้นก็มีคอนสำหรับนอนโดยมีที่รองขี้ด้วยกระสอบป่านอีกทีหนึ่ง แล้วใช้มุ้งครอบที่ขังนั้นไว้เพื่อกันยุงรบกวน ทำให้ไก่นอนหลับสนิท เวลาชนจะได้มีกำลังเต็มที่ไก่ชน ไทย